پردازش دوگوشى و نقش وابران چقدر شگفت انگیز است!

پردازش دوگوشى

در این متن می خواهیم پردازش دوگوشى را مورد بررسی قرار دهیم.

در کتاب جدید الکترونیکى جیمز هال در بخش الکتروکوکلئوگرافى مطلبى را خواندم که فکرم را چن روزى است که دوباره مشغول ساخته است! در سال ١٩٨۴، فردى به نام prasher آزمایش جالبى انجام داده است. او الکتروکوکلئوگرافى را به صورت تک گوش و دو گوشى گرفته است و دیده است که در اکثر افراد دامنه ى موج AP در حالت پردازش دوگوشى در مقایسه با حالت تک گوشى “کاهش” یافته است.

این میزان تغییر حتى تا حدود ٧۵ درصد کاهش دامنه نیز در بعضى افراد بوده است. البته در بعضى افراد اصلا تغییرى نبوده است ولى به طور میانگین، دامنه ى AP در حالت تحریک دو گوشى به اندازه ى ٣٠ درصد در مقایسه با حالت تحریکى تک گوشى “کاهش” یافته است.

این میزان کاهش انگار مثل این است که شدت محرک به اندازه ى ٢٠ دسى بل کاهش یافته است

. یعنى وابران در اثر تحریک دو گوشى طورى عمل مى کند که شدت محرک وارد شده به سیستم شنوایى را به اندازه ى ٢٠ دسى بل مى کاهد. حالا چرا مى کاهد و چرا اینقدر؟! چند ماه پیش در کتاب دیلون مى خواندم که وقتى صدا به صورت دو گوشى ارایه شود، تقویتى از سوى ساقه ى مغز در حد ۶ تا ٩ دسى بل رخ مى دهد که این میزان افزایش حتى براى محرکات گفتارى بیشتر هم مى شود، حتى تا ١۵ دسى بل نیز بیشتر مى شود.

از آنجا که تحریک دو گوشى باعث افزایش شدت صدا مى شود (چون دو تا سیستم تشخیص صدا، همزمان به ساقه ى مغز ورودى مى دهند)، آیا باعث افزایش بار اضافى به ساقه ى مغز نمى شوند و آیا سیستم وابران براى کنترل این مساله، خروجى عصب شنوایى هر گوش را به همان میزان “نمى کاهد؟” یعنى همان ٢٠ دسى بلى که این محقق “نکته بین و نیک اندیش” در سال ١٩٨۴ دریافته است؟!

پردازش دوگوشى و وابران واقعا شگفت انگیز عمل مى کند!

برای خرید انواع سمعک با ما تماس بگیرید.